Het bestuur van BO1018 en de redactie van de nieuwsbrief kregen een verzoek van Hanneke Stasse. Zij wil graag via onze website al die mensen bedanken die zich zo betrokken hebben betoond bij het overlijden van Jeroen Verhulst, haar man. Hieronder haar brief aan ons allen.
In memoriam Jeroen Verhulst
Het lijkt alweer een hele tijd terug, die 15e mei 2021, de dag waarop Jeroen overleed. Voor ons staat die dag natuurlijk voor altijd in ons geheugen gegrift. Daar zijn we ons in deze tijd van het jaar erg van bewust: dat we straks Kerstmis en Oud & Nieuw voor het eerst zonder hem vieren en 2022 definitief zonder hem zullen ingaan. Dat Jeroens superkleine agendaatje niet meer gekocht en ingevuld zal worden.
We zijn vanaf die dag in mei in een rollercoaster terecht gekomen (zoals iedereen die zoiets treft), we zijn weer opgekrabbeld en hebben dagen van diepe rouw ervaren. ‘Rouw is liefde waar je geen raad mee weet’ hebben we ieder op onze eigen manier gevoeld. We zijn daarnaast enorm dankbaar dat we Jeroen zo lang ‘gehad’ hebben en vieren het leven met elkaar in liefdevolle herinnering aan hem eens des te meer. Dat proberen we tenminste.
Zittend in de Oosterkerk en luisterend naar het prachtige concert van Trio Levante van afgelopen week, vroeg ik me af hoe het er nu voorstaat met het behoud van de Oosterkerk voor de buurt. Tot op het laatst kon Jeroen zich druk maken over de respectloze manier waarop met de buurtfunctie van de buurt gesold werd.
Het zal jullie niet verbazen dat Jeroen in huis heel veel papier bewaarde over de buurt en alle acties waar hij in die 45 jaar bij betrokken was geweest. Al die mappen en volle lades hebben we inmiddels uitgezocht, geordend en overgedragen aan het stadsarchief Amsterdam. Dus daar ligt straks weer een stuk strijdbaarheid van de Oostelijke Eilanden gedocumenteerd. Het was een wens van Jeroen dat dit ooit gearchiveerd zou worden. Een andere wens was dat zijn as uitgestrooid wordt in de Dijksgracht. In de buurt van het toekomstige fietspad, waar hij al 25 jaar mee bezig is geweest. We wachten op een mooie dag daarvoor.
Tot slot willen wij jullie allen bedanken voor al die lieve en intense aandacht tijdens Jeroens ziekbed, maar ook jullie meeleven ná zijn overlijden in de vorm van warme berichtjes, lieve woorden op kaartjes, grappige herinneringen aan Jeroen in fijne brieven en ontelbare prachtige bloemen. Met als klapstuk het hartverwarmende en onverwachte onthaal met muziek, door zoveel buurtbewoners en vrienden op het plein achter de Oosterkerk na het afscheid in de kerk. Voor ons was dat een moment dat ons erg ontroerd heeft.
Het voelen van zo’n diepe verbondenheid met Jeroen is een enorme troost voor ons geweest en is dat nog steeds.
Zinzi, Olmo en Hanneke